Prezentacja w 3 krokach (3D)
Zaczynając pracę nad prezentacją, pomyśl o trzech etapach:
d
raft
szkic
d
esign
ubranie w slajdy
d
elivery
prezentacja
Krok 1: Szkic
Podstawowa rada, którą pragnę się podzielić, to: rozpocznij analogowo. Bez klawiatury, komputera i ekranu.
Praca na papierze z ołówkiem, ewentualnie długopisem, w ręku porządkuje myśli.
Zamień się w dziecko: otwarte, chętne do eksperymentów, entuzjastyczne, i przede wszystkim wyłącz autocenzurę.
Na ograniczenia czy to czasu, czy rozmiaru prezentacji przyjdzie jeszcze czas.
Mark Twain powiedział, że praca w ramach ograniczeń daje najbardziej kreatywne efekty.
Umysł wchodzi wtedy na najwyższe obroty i tworzy oryginalne produkty.
Krok 2: Ubranie w slajdy
Ubierz w slajdy, korzystając z poniższych zasad.
Zasada trzech warstw
Zasada trzech warstw mówi o tym, żeby na slajdzie nie było więcej niż trzy warstwy informacji,
czyli np. grafika, tekst główny i tekst poboczny.
Jeśli na jednym slajdzie umieścimy tabelkę, wykres, tekst i grafikę, slajd będzie nieczytelny i trudny do szybkiej interpretacji.
Podobnie jak w przypadku całej prezentacji będzie trudno odpowiedzieć na pytanie
„Gdyby publiczność była w stanie zapamiętać tylko jedną rzecz z tego slajdu, co miałoby to być?”.
Zasada trzech sekund
Zasada trzech sekund jest pochodną zasady trzech warstw.
Wyobraź sobie, że slajd, który tworzysz, będzie widoczny na billboardzie, który będziesz mijać,
jadąc samochodem z prędkością 90 km/h (poza terenem zabudowanym).
Masz nie więcej niż trzy sekundy, żeby odczytać znaczenie slajdu i zachować je w pamięci albo… zapomnieć.
Zasada Zorro
Zasada Zorro mówi, że ponieważ w naszej sferze kulturowej czytamy od lewej do prawej,
to po pojawieniu się nowego slajdu na ekranie automatycznie szukamy początku tekstu w lewym górnym rogu.
Odstępstwo od tej reguły powoduje u większości odbiorców chwilową konsternację i zamieszanie podczas odczytu slajdu,
a tego chcemy uniknąć.
Zasada 10-20-30
Inna zasada mówi, aby budować prezentację zgodnie z regułą 10-20-30, czyli: 10 slajdów, 20 minut, czcionka 30.
Jeśli chodzi o czcionkę, istnieje też dość żartobliwa reguła, mianowicie: dowiedz się, ile lat będzie mieć najstarszy słuchacz,
podziel tę liczbę przez dwa i zastosuj taką czcionkę.
Gdyby na widowni był Warren Buffett, najbardziej znany inwestor na świecie, zwany „wyrocznią z Omaha”,
zbliżający się do dziewięćdziesiątki, odpowiedni byłby rozmiar czcionki 44 lub 46.
Zasada niemieszania stylów
Od mieszania może rozboleć głowa. Dlatego nie mieszaj stylów, projektów ani układów slajdów. W tym przypadku mniej znaczy więcej.
Podobnie z czcionkami: wybierz jedną, maksymalnie dwa rodzaje czcionki i graj ich wielkością.
Zasada trzech wzmacniaczy przekazu
Mamy do wyboru trzy wzmacniacze przekazu: problem i rozwiązanie, kontrast/porównanie i referencje.
Publiczność przychodzi, aby posłuchać, jak możemy pomóc rozwiązać jej problemy.
Poszukuje inspiracji i pomysłów sprawdzonych w praktyce.
Dobrze opracowane studium przypadku stanowi korzyść i wartość dla odbiorców. Jeśli uda się… produktu.
Dobrze opisane studium przypadku stanowi korzyść i wartość dla odbiorców.
Jeśli uda się np. zaprosić klienta do wspólnej prezentacji, to trudno znaleźć lepszy lewar naszej usługi czy naszego produktu.
Bardzo dobrze działają kontrast i porównanie: było tak, a po wdrożeniu projektu pojawiły się następujące efekty…
Trzecim wzmacniaczem przekazu są referencje. Nic nie zastąpi wiarygodnej opinii zadowolonego klienta.
Zasada amor vacui
Zasada amor vacui (z łac. „umiłowanie pustki”) polega na ograniczaniu niepotrzebnych elementów w dziełach sztuki
i otaczającej przestrzeni, na upodobaniu do dużych, niezapełnionych powierzchni i estetycznego minimalizmu.
Przeciwieństwem amor vacui jest horror vacui, tendencja znana z kultury Celtów i Indian, widoczna w sztuce islamu i baroku,
oznaczająca lęk przed pustą przestrzenią, polegająca na zapełnianiu całej powierzchni obiektu bez pozostawiania pustego tła.
Ponieważ prezentacją bombardujemy zmysły, stosuj zasadę amor vacui, nie bój się pustego miejsca, daj odbiorcy odetchnąć,
a Twojemu przekazowi wybrzmieć w pełni.
Zasada ciągłości prezentacji
Wiesz już coraz więcej na temat budowania slajdów. Wyzwaniem jest stworzyć z pojedynczych slajdów logiczną całość.
Jak zatem powiązać slajdy?
Przemyślane przejście między slajdami pozwala zachować tempo prezentacji i utrzymać uwagę publiczności.
Może to być pytanie zadane pod koniec omawiania slajdu, które wzbudzi ciekawość i podtrzyma koncentrację.
Zasada "Im mniej, tym lepiej"
Nawiązuje do minimalizmu i modernizmu w sztuce, podkreśla znaczenie prostoty i przejrzystości
stanowiących fundament dobrego wzornictwa. Pomyśl o tej zasadzie zawsze wtedy, kiedy zamierzasz dodać kolejny element do slajdu – będziesz miał mniej pracy na etapie szlifowania prezentacji.
When in doubt, cut it out.
Krok 3: Prezentacja
Nie koloryzuj
Zarówno podczas budowania slajdów, jak i w trakcie wygłaszania prezentacji unikaj koloryzowania.
Liczby i dane muszą być sprawdzone i wiarygodne. Jeśli nie jesteś pewien pochodzenia danych, nie pokazuj ich.
Każdą tezę i każdą liczbę powinieneś znać in and out.
Nie odwracaj się tyłem
Cały czas utrzymuj kontakt wzrokowy z publicznością.
Podczas konferencji to jedyna informacja zwrotna, którą możesz otrzymać – nie przegap tej szansy.
Penetruj wzrokiem całe audytorium, od pierwszych rzędów po ostatnie.
Ćwicz, co chcesz powiedzieć o każdym slajdzie, żeby nie czytać jego zawartości.
Jeśli nie masz podglądu prezentacji przed sobą, możesz zerknąć, czy na ekranie jest kolejny slajd –
tylko aby się upewnić, że wszystko jest OK.
Nie daj się zaskoczyć żadnym pytaniem
Wejdź w buty publiczności i spójrz na każdy slajd jej oczami. Co budzi Twoje wątpliwości? O co byś zapytał?
Przygotuj niebudzące wątpliwości odpowiedzi.
